Hier is het tweede blog over de voorstelling Ontmoet ELKander waarin (op 16 december, 13.30 – 16.30 uur) alle talenten uit het Odensehuis gaan schitteren.
De laatste weken is alles in een stroomversnelling gekomen. De verschillende groepen die apart van elkaar oefenden (spelers, muzikanten en zangers) ontmoetten ELKander op 5 november om te kijken hoe die afstemming ging. Bij die ‘doorloop’ keken regisseur Channah en (bege)leidend muzikant Simone of spel en muziek elkaar al goed aanvulden.
foto Mart Schut
Ook het koor oefent week in – week uit. Iedereen genoot van hun zang en af en toe werd van harte meegezongen. Aan het enthousiaste publiek was te merken hoe gevarieerd, boeiend, geestig en ook ontroerend dit stuk aan het worden is. Iedereen was weg van de Surinaamse keukenprinsessen met hun duet ‘Ala Presi’.
foto Mart Schut
Toen het tangopaar, begeleid door het strijkkwartet, in de rondte begon te wervelen hield niet iedereen de ogen droog.
Een vroegere ober kwam zwierig met een hele serie borden op de arm bedienen terwijl een oud clown haar koffer met clownskleren van zolder haalde. Samen met kinderen uit de buurt gaat ze een circusact doen. We hebben niet alleen ongelooflijk plezier, maar zien de hele schatkist voor onze ogen open gaan. Iedereen om ons heen werkt ook maar al te graag aan dit fantastische project mee. We schrijven geschiedenis met deze primeur: onze talenten op de planken brengen. En we zijn er apetrots op!
Behalve spel, muziek, zang en dans spelen kunst en poëzie een rol. Vogels spelen op meer manieren een rol: als decor, maar ook symbolisch. Onder leiding van kunstenares Willemien Bellaart werden reuzevogels gemaakt.
foto Josien Wallast
Wel moeten we nog even goed bedenken hoe we die over het toneel laten bewegen, dit project is één grote ontdekkingsreis. Wat symboliek betreft staat het schilderij ‘Het puttertje’ van Carel Fabritius voor het gevoel gevangen te zitten in een beschermde omgeving, zoals het meisje in de tuin in de eerste scene zich ook gevangen voelt. Nadat zij een jaar op reis gaat en in de wijde wereld ELKander ontmoet, komt zij in de laatste scene weer thuis. Tot haar grote blijdschap hebben ook haar ouders ontdekt dat een open, uitnodigende tuin, zoiets als het Odensehuis, veel fijner, prettiger en stimulerender is dan een gesloten, beschermde tuin. Van daaruit kan zij zich zo vrij als een vogel in de wereld bewegen en anderen ontmoeten.
foto Josien Wallast
Vogels inspireerden mensen in het Odensehuis al eerder tot prachtige creatieve uitingen.
Elke participant kan in elk geval één ander als publiek meenemen. Als er grotere belangstelling is, wordt dat genoteerd en wordt bekeken hoeveel ruimte er nog is in de zaal. Wil je in de voorpret delen? Kom dan een dezer dagen even de sfeer rond de artiestenkamer en optredende band en koor snuiven.