Twee keer per week komen in Amsterdam Zuidoost mensen bij elkaar om plezier te beleven. Mensen met dementie, hun naasten, maar ook gewoon mensen uit de buurt. Het is een mooie mix van mensen. Je kunt helemaal jezelf zijn, ook met je dementie.
Mensen springen bij, denken mee, houden elkaar in de gaten. Het is te omschrijven als een gemeenschap van liefde, die zich steeds verder uitbreidt. En het wordt steeds drukker.
Er gebeurt van alles. Saidi neemt iedere week vijgen, munt en sla uit haar tuin mee en geeft die aan de liefhebbers. Tonja loopt even naar haar appartement om de maggi voor de soep te halen. Hanny haalt Esmeralda op onderweg naar het Odensehuis. Tonny brengt een bak overgebleven soep langs bij Robert …
Het is de mix van mensen mét en zònder dementie die de gemeenschap zo krachtig maakt. De dementie is op de achtergrond aanwezig. Iedereen weet het, en iedereen gaat er met mildheid mee om. En ondertussen heeft gewoon iedereen plezier.
Dit is allemaal geweldig, maar het vraagt om een vervolg, we zijn er nog lang niet. Het Odensehuis wil vijf dagen per week open en zoekt samen met de mensen met dementie, hun naasten en samenwerkingspartners naar een oplossing om mensen met dementie langer te kunnen laten wonen in hun eigen sociale omgeving. Een Odensehuis alléén draagt daar zeker aan bij, maar onvoldoende.
Hoe nu verder? We schreven een subsidieaanvraag, de subsidie werd voor een groot deel toegekend. Een groep van acht mensen, waaronder drie naasten van mensen met dementie, gaat met deze vraag aan de gang en komt in september voor het eerst bij elkaar.
We houden u op de hoogte!